Kolunun kilide yakın yerine hızlıca yüklenip, az da kuvvet uygulandığında açılıyor kapı.
Başka türlü açmak neredeyse imkânsız çünkü…
Bu gün tam da yukarıda tarif ettiğim yöntemle açtım kapıyı. Kapının arkasında duran iş arkadaşımın takdir dolu bakışları ile karşılaşınca bir gurur ifadesi ile gülümsedim.
-Şu hastanede benim kadar iyi açan yoktur şu kapıyı. (gülücük)
-Bende çözdüm nasıl açıldığını… (gülücük)
Tamda benim açtığım yöntemi tarif etti.
Aylardır bozuk olan kapının neden tamir edilmediğini sorgulamayı uzun zaman önce bıraktık çünkü.
Sanki gizli bir anlaşma var aramızda ve hiçbir şeyden şikâyet etmeyen, kendi aralarında bile, yaşanan aksaklıkları eleştirmeyen bir kütleye dönüştük bir süredir.
Sanki topluca “Bozuk düzende sağlam kapı olmaz…” sloganında anlaşmış, ne olursa olsun kabul edeceğimize dair ant içmişiz…
Zaman zaman küçük itirazlar olunca da “Aman deveye sormuşlar nerelisin diye…” diye başlayan alaysı ifadelerle gülüp geçiyoruz, ağlanacak halimize.
Asansör bozulsa ve aylarca tamir edilmese, çok güzel dalgasını geçiyoruz mesela aramızda. Merdivende nefes nefese karşılaştığımızda…
– Asansöre neden binmedin… (gülücük)
– Diyetisyenim yürü dedi… (gülücük)
Normalde tepki göstereceğimiz birçok olumsuzluğa dalga geçerek ve tivit atarak katlanmamız o kadar normalleşti ki, aynı serviste birbirlerimizin tivitini beğendikten hemen sonra karşılaşsak bile sohbete konu etmiyoruz yaşadığımız olayı…
Pandemi dönemi dahil, kalitesiz ve eksik malzeme gelse de fark etmiyor bizim için, çok güzel şakalar çıkarabiliyoruz bu durumdan…
Giyim yardımlarının küçüle küçüle kuşa dönmesi ve bırakın giyim almayı o elbiselerin düğmelerini alamayacak duruma gelmesi, o günün şakası olmaktan öteye gidemiyor.
-Arabayı değiştirmeyi düşünüyorum. (gülücük)
– Gömü mü buldun? (gülücük)
-Giyim yardımı yattı… (gülücük)
Hastane yemeklerinin yenemeyecek olması…
-Aman iyi böyle, biraz kilo veririz… (gülücük)
-… (gülücük)
Bir sosyal deneyin sonuna gelmiş de bizlerde, bundan önce yapılan onlarca deneyde olduğu gibi, öğrenilmiş çaresizliğin balıkları gibiyiz.
Hani bir fanusa aç halde, bir büyük balık konuyor da cam bölme ile bölünen diğer kısmına konan küçük balığı her yemek için hamle yaptığında kafası cama çarpıyor…
Hani bir süre sonra aradaki cam bölme kalktığında dahi o aç balığın diğer balığı yemek için hamle yapmaması durumu gibi bir durum yaşadığımız.
Sağlıcakla… (gülücük)
