Gazeteci Çetin Yılmaz, dokuz8haber sitesindeki köşe yazısında, yaşamını yitiren Manisa Büyükşehir Belediye Başkanı Ferdi Zeyrek için hastane bahçesini terketmeyenlere yönelik izlenimlerini yaz:
“AH BE BAŞKAN!”
İlk gecenin sabahı, hastane bahçesine yorgun ve üzüntülü insanlar, kimi bir arkadaşıyla gelmiş kimi yanındakini tanımıyor. Birbirlerini tanıyan tanımayan insanlar üzüntülerini ifade ediyor, konuşuyor ve dertleşiyor. Arada bir “Ah be Başkan, ne işin vardı arızayla, çağırsaydın ya birilerini?” sitemi tekrarlanıyor. Öyle ya başkası olsa kurum müdürlerini arar, belediye personelini kendi özel işi için seferber ederdi. Belki de çok sevilmesinin nedenlerinden biriydi bu…
MANİSA İLK KEZ KORKULARDAN SIYRILIP SEÇİME GİTTİ
Manisa’yı bilen bilir, Manisa bir göçmen şehridir, Osmanlı’nın son dönemlerinden günümüze, balkanlardan, Türkiye içinden yoğun göç almıştır. Mahalleler, birbirine sığınan hemşerilerle oluşmuştur. Siyaset erbapları yıllarca insanların farklılıklarını, kenti yönetmek için istismar etmişti. Korkular, iktidar olmak için kullanışlı bir araca dönüşmüştü. İnsanlar birbirlerine şüphe ile baktıkça iktidar olmak kolaylaşmış, kent baştan başa yağmalanmıştı, ülke gibi. Manisa ilk kez bu korkulardan sıyrılıp seçime gitti ve her kesimin oyunu alan Ferdi Zeyrek tarihi bir farkla seçimleri kazandı. Özgür Özel’in her mitingde dile getirdiği Türkiye ittifakı Manisa’da gerçek manada tutmuştu. Kaç dönemlik AKP destekli MHP iktidarı gitmiş yerine genç ve umut vaadeden bir başkan seçilmişti. Daha Ferdi Zeyrek’in bir yılı dolmadan bir kısmı iktidara tepki nedeniyle gelen oylar Ferdi Zeyrek’in kişiliği nedeniyle ona kalıcı desteğe dönüşmeye başlamıştı…
KÜRTLER, BALKAN GÖÇMENLERİ, ALEVİLER, SAMİMİ DİNDARLAR, YÖRÜKLER, SOMA İŞÇİLERİ, ÖĞRENCİLER, FABRİKA İŞÇİLERİ, YOKSULLAR…
Ferdi Zeyrek’in tedavi gördüğü hastane önünde, olayın ilk duyulmasında itibaren orayı terk etmeyen insanlar vardı. Hani insan ne diye hastane önünden ayrılmaz, belediyede çalışıyordur veya bir yakını oradadır. Elbette hastane önünde çok sayıda belediye personeli ve ilçe belediye çalışanları da vardı. Ama çoğunluğun belediye ile uzaktan yakında ilgisi yoktu. Sohbet ettiğin insanların kimlikleri, Ferdi Zeyrek’in sevilme sırrını da açık ediyordu. Kürtler, balkan göçmenleri, Aleviler, samimi dindarlar, Yörükler, Soma işçileri, öğrenciler, fabrika işçileri, yoksullar. Her siyasi partiden de insan vardı.
Hastane bahçesinde yanındaki ile konuşan kadın, Ferdi Zeyrek’in yetiştirme yurdundan bir grup kız çocuğuna ev tuttuğunu, eğitim masraflarını ve giderlerini karşıladığından söz ediyordu. Bir diğeri, yol nedeniyle evinin yıkılacağını, bir önceki belediye başkanının üç beş kuruşa komşu evlerini yıktığını, tam sıra kendi evlerine geldiğinde Ferdi Zeyrek’in seçildiğini ve belediyenin hiç olmazsa bir ev sahibi olacak kadar bir meblağ önerdiğini söylüyordu. Başka bir kadın, Ferdi Zeyrek için çok dua ettiğini, Sırrı Süreyya Önder için de çok dua ettiğini ve ilk kez iki siyasetçi için ağladığını ifade ediyor, “iyi insanların başına bunlar niye geliyor?” diye soruyordu. Bir ayağı Fernas madencilerinin eyleminde, bir ayağı 1 Mayıs’ta yürüyüşün en önünde, İmamoğlu eylemlerinde yine en önde, herkesin hayatına dokunmuştu başkan.
MANİSA’NIN SİMASINDAN KASVET YAVAŞ YAVAŞ DAĞILMAYA BAŞLAMIŞTI
Manisa, İzmir’e yarım saat uzaklıkta fakat belli siyasi grupların da dahliyle kültür, sanat ve gelişmişlik olarak İzmir’in yüz yıl gerisindeydi. Üstelik bu yakınlıkta bir kente gidip örneğin bir kitap fuarını ziyaret etmek de kurnazca engellenmişti, İzmir ile Manisa arası ulaşım, bilinçli olarak kısıtlanmıştı. Demografik yapısı bu kadar çeşitli kentte; çeşitlilik bastırılmış, kente tek tip dayatılan bir elbise zorla giydirilmeye çalışılmıştı. Ferdi Zeyrek, iki kenti gerçek anlamda yakınlaştırmak için ulaşımı da sıraya alarak Manisa’yı bir kültür ve sanat şehrine dönüştürmek için adım atmış, Manisa’nın simasından kasvet yavaş yavaş dağılmaya başlamıştı. Aktifleşen kitap fuarları, tiyatrolar, atölyeler, konserler…
Ferdi Zeyrek’in genç yaşta hayatını kaybetti. Meslek icabı olayın duyulduğu ilk günden son ana kadar oradaydım. Parti örgütleri çağrı yapmadan ve çoğunluğu da partili olmayan bu kadar insanın orada bulunması beni şaşırttı. Üstelik parti yöneticileri, hastanede diğer hastaların rahatsız olmaması için yoğunluğun dağılması için çağrı yapmalarına rağmen insanlar ısrarlar ayrılmıyordu. Yaşamını yitirdiğine dair haber açıklandıktan sonra hastane bahçesi ve kentte oluşan umutlu bekleyiş, derin bir hüzne dönüştü. Umarım, henüz 14 aylık başkan iken yaşamını yitiren Ferdi Zeyrek’in büyük bir şevkle başlattığı projeler ve hayalleri, o varmış gibi özenle sürdürülür ve gerçeğe dönüştürülür. Manisa’nın başı sağ olsun.
