Amerikan şair Robert Lee Frost’un hayatını özetlediği ünlü cümlesi, “Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim: Hayat devam ediyor.” şeklinde bilinir. Frost, kuzeyden ilham alarak ürettiği eserlerle tanınan bir şair olmasının yanı sıra, dünya ile bağını koparmış uzak bir ülkenin şairi gibi de algılanabilir. Derin ruh çözümlemelerinde, yazma tarzıyla okuyucuya düşündürmek istediği konuları bırakır.
Frost’un “Gidilmeyen Yol” adlı şiiri, muhtemelen başka hiçbir Amerikan şiiri kadar alıntılanmamış ve geniş çapta yorumlanmamıştır. Şiirin yorumlanmasında genellikle gözden kaçırılan noktalar vardır ve Frost, okuyucuların çoğunun şiiri yanlış anladığının farkındaydı. Meşhur bir dersinde, “O şiir hakkında dikkatli olmalısınız. Hileli, çok hileli bir şiirdir.” demiştir.
Okuyucular genellikle, şiiri anlatıcının özgür iradeye olan inancına dair umut veren bir vasiyet, alışılmışa karşı gelmek ve daha az gelişmiş yolu seçmek için ilham verici bir çağrı olarak görür. Ancak Frost, bu yorumun şiirin asıl anlamından çok uzak olduğunu belirtmiştir.
Şiirde asıl vurgu, anlatıcının kararının tamamen rastgele oluşudur. İki yol arasında seçim yaparken, Frost, yolların aslında birbirine eşit olduğunu vurgular. Anlatıcı, bu eşitliği kabul etse de, onları farklılaştırmak için çaba gösterir. Frost, anlatıcının seçiminin tamamen rastgele olduğunu ve daha az gelişmiş bir yolun olmadığını belirtir.
Frost, şiirinde insanın yaşamı iyi ve kötü alternatifler arasında bilinçli seçimler yapabilir olarak görmekle birlikte, aslında yaşamda hangi yolun en iyisi olduğunu bilmemenin ve kararların çoğunlukla gelişigüzel, bilinçsiz tahminler olduğunun altını çizer.
*Gidilmeyen Yol*
Sarı bir ormanda ikiye ayrıldı yolum,
İkisinden birden gidemediğim ve yoldaki
Tek yolcu olduğum için üzgün, uzun uzun
Baktım görene kadar birinci yolun
Otlar çalılar arasında kıvrıldığı yeri
Sonra öbürüne gittim, o kadar iyiydi o da,
Ve belki çimenlik olduğu, aşınmak istediğinden
Gidilmeye daha çok hakkı vardı oysa
Oradan gelip geçenler iki yolu da
Eli ölçüde aşındırmıştı hemen hemen
Ve o sabah ikisi de uzanıyordu birbiri gibi
Hiçbir adımın karartmadığı yapraklar içinde
Ah, başka bir güne sakladım yolların ilkini
Ama bilerek her yolun yeni bir yol getirdiğini
Merak ettim geri gelecek miyim diye
İç geçirerek anlatacağım bunu ben
Nice çağlar sonra bir yerde
Bir ormanda yol ikiye ayrıldı ve ben
Ben gittim daha az geçilmişliğinden
Ve bütün farkı yaratan bu oldu işte.
